- ιερογενής
- ἱερογενής, -ές (Μ)(επίθ. τής Θεοτόκου) αυτή που γέννησε ιερό τέκνο.[ΕΤΥΜΟΛ. < ιερ(ο)-* + -γενής (< γένος < γίγνομαι), πρβλ. αιθρη-γενής, θεη-γενής].
Dictionary of Greek. 2013.
ιερογενής
Look at other dictionaries:
γένος — Όρος που χρησιμοποιείται στη ζωολογία και στη βοτανική για να προσδιορίσει τη συστηματική ταξινόμηση, ενώ στη γλωσσολογία αναφέρεται στη μορφολογική κατηγοριοποίηση των ονομάτων (ουσιαστικών, επιθέτων, αντωνυμιών, άρθρων, μετοχών) σε αρσενικά,… … Dictionary of Greek
ιερ(ο)- — α συνθετικό λέξεων τής Αρχαίας, Μεσαιωνικής και Νέας Ελληνικής με σημαντική παραγωγικότητα, που προσδίδει στο β συνθετικό τη σημασία «ιερός, θείος, άγιος, αφιερωμένος στον θεό». Επί πλέον, στη Νέα Ελληνική απαντά ως α συνθετικό όρων τής ανατομίας … Dictionary of Greek
